Wiele stacji pośrednich z mechanicznymi scentralizowanymi usrk, położonych na liniach dwutorowych, zachowując zasadę ruchu prawostronnego (jednokierunkowe tory szlakowe), w swym pierwotnym kształcie przenosiło tą zasadę do torów stacyjnych w ten sposób, że tory główne zasadnicze, będące przedłużeniem torów szlakowych, były także jednokierunkowe. Stacja taka była zaprojektowana w taki sposób, że jeśli istniała konieczność zmiany kierunku ruchu pociągów na przeciwny do wjazdu, posiadała ona odpowiednie dwukierunkowe tory główne dodatkowe, na których taka zmiana kierunku ruchu była dokonywana. Jednokierunkowe tory główne zasadnicze były przeznaczone do prowadzenia ruchu pociągów z chwilowym postojem lub pociągów przejeżdżających bez zatrzymania (przebiegi bez zatrzymania). Taki układ można zaobserwować właśnie w stacji Tarnowskie Góry, na grupie torów obsługiwanej przez nastawnie mechaniczne scentralizowane Tb i Tb3, gdzie stacyjne tory główne zasadnicze nr 1płd i nr 2płd są torami jednokierunkowymi, podobnie jak tory szlakowe w kierunku Wołczyna są także jednokierunkowe. W pierwotnej postaci istniała sygnalizacja kształtowa, która została tutaj zastąpiona sygnalizacją świetlną, bez naruszania zależności wskazanych w tablicy zależności dla pierwotnego układu usrk.
Nie oznacza to jednak, że operacja zmiany kierunku ruchu pociągu nie mogła być wykonana na jednokierunkowym torze głównym zasadniczym.
W uzasadnionych ruchowo sytuacjach (awaryjnych lub planowych zamknięć torów stacyjnych), dyżurny ruchu mógł wykorzystać istniejący układ torowy do dokonania niezorganizowanych przebiegów (nie uwzględnionych w tablicy zależności) na mocy przepisów - obecnie jest to paragraf 44 instrukcji Ir-1 (R-1) oraz szczegółowych zapisów w RTS, które precyzowały możliwe w stacji przebiegi niezorganizowane przez określenie dróg przebiegu (położenie zwrotnic) oraz sposoby zabezpieczenia takich przebiegów.
