Chodzi o konstrukcję części zależnościowej urządzeń przekaźnikowych. W urządzeniach niezblokowanych obwody przekaźnikowe muszą zostać zaprojektowane indywidualnie dla każdej stacji, a przekaźniki umieszczane są bezpośrednio na stojakach. W razie usterki monterzy usuwają ją bezpośrednio w obwodach. Do tej grupy należą urządzenia typu E.
W urządzeniach zblokowanych działanie opiera się na blokach przekaźnikowych, tzn. elementach zawierających w fabrycznie zamkniętej obudowie typowe zestawy przekaźników realizujących funkcje związane z danym rodzajem urządzenia - np. zwrotnicą, sygnalizatorem, odcinkiem torowym. Bloki łączone są ze sobą zgodnie z układem urządzeń na stacji i współpracują ze sobą przy realizacji przebiegów. Możliwe na stacji przebiegi nie są projektowane indywidualnie, a wynikają z układu i funkcji bloków. W razie usterki monterzy wymieniają cały blok.
Na PKP stosowane były urządzenia zblokowane typu JZH-111, ale nie było ich wiele i obecnie niemal wszystkie zostały już wymienione na komputerowe. W porównaniu do urządzeń E mają inny sposób obsługi - dla każdej czynności używa się przycisku adresowego, określającego urządzenie (dla przebiegów - dwóch lub więcej przycisków), oraz przycisku funkcyjnego, określającego funkcję (wspólnego dla różnych urządzeń).
Są jeszcze urządzenia półblokowe, w których wykorzystuje się typowe fragmenty obwodów łączone zgodnie z układem geograficznym urządzeń, podobnie jak w urządzeniach zblokowanych, jednak przekaźniki nie są zgrupowane fizycznie w bloki a montowane indywidualnie, jak w urządzeniach niezblokowanych. Urządzenia takie są dość popularne na PKP, w skrócie oznaczane są jako urządzenia typu PB.
W załączniku widok przekaźnikowni urządzeń niezblokowanych i zblokowanych.
