Półsamoczynna blokada kodowa (typ COB 64 - opracowana w latach 60) posiada przekaźnikowe odpowiedniki bloków Po/Poz/Ko których stan zmieniany jest kodami - seriami czterech impulsów o różnej biegunowości. Powiązanie z urządzeniami stacyjnymi realizowane jest elektrycznie, możliwa jest również współpraca z sygnalizacją kształtową poprzez zastosowanie sprzęgieł elektrycznych i zastawek pod dźwigniami.
Do obsługi służy oddzielny pulpit nastawczy (widoczny na zdjęciu z pierwszej wiadomości), do blokowania używane są przyciski Po/Poz/Ko naciskane jednocześnie z przyciskiem W. Stan bloków Po, Ko sygnalizowany jest parą lampek biała/czerwona, stan bloku Poz - parą lampek biała/czerwona w kształcie strzałek, do tego stosowane są podobne jak w zwykłej blokadzie przekaźnikowej przyciski/lampki Pwl, Ko, dPo, dKo, Ozl. Pozostałe lampki i przyciski to kontrola nadawania i odbierania kodów, stany awaryjne itp.
Blokada ta przeznaczona była zwłaszcza dla małych stacji z urządzeniami mechanicznymi, w tym kluczowymi, w których instalacja zwykłej blokady elektromechanicznej wymagałaby znacznej przebudowy urządzeń. Ponadto blokada do działania mogła wykorzystywać istniejące łącze teletechniczne łączności zapowiadawczej.
Szerszy opis blokady można znaleźć w książce A. Mikulskiego "Mechaniczne urządzenia zabezpieczenia ruchu kolejowego".
